Dzienniczek dumającego Naruto

Jak wzbogacić swój świat.

                Wszystko, co mnie otacza napawa mnie dzisiaj szczęściem. Rozglądam się i nie mogę wyjść z podziwu, jak piękne i cudowne jest to, co mam na co dzień. Nigdy dotąd nie zastanawiałem się nad tym, nie przykładałem wagi do otoczenia. Codzienny pęd kierował mój wzrok w zupełnie inne rejony. Idąc do pracy widziałem wszystko. Samochody, ulice, ludzi. Autobusy, tramwaje, rowery. Masy ludzi przewijające się przed moimi oczami. Dziś wiem, że patrzyłem, lecz nic nie widziałem.

                Każdego dnia umykały mi drobne szczegóły, mankamenty, na które nigdy się nie patrzy podczas gdy to właśnie one, czynią nasze życie życiem. Pamiętajmy, że wszystko zaczyna się od najmniejszej cząsteczki – gdy jej zabraknie, nie powstanie też ta większa. Wobec tego, kiedy moim oczom umyka krótki uśmiech, spokojny wyraz twarzy, lekkie skinienie głowy – pozdrowienie! Mój świat staje się uboższy. Uboższy staję się też ja.

                Siedząc w lesie na pniu zwalonego drzewa, chłonąc zieleń i woń lasu, zastanawiam się dlaczego nie robię częstszych przerw w czasie biegania. Przecież tyle można zobaczyć. Tyle można zyskać. A wystarczy chwila zastanowienia.

                Ja odkryłem to dopiero dzisiaj. Jednak Sasuke, oh, Sasuke. On nie chce odkryć tego w ogóle. Siedzę na zwalonym pniu drzewa przed naszym domem. Robię sobie przerwę w czasie biegania. A jedyne o czym myślę to Sasuke i to, że nie doceniałem małych chwil. Magicznych chwil naszej miłości.

Wiedzę go, siedzi przy swoim biurku, pisze coś na komputerze. Pracuje.

Podjąłem decyzję. Dziś nie ma pracy, dziś spędzimy razem ten dzień. Nauczymy się od nowa jak doceniać małe, piękne rzeczy naszej codzienności.

Ostatnią czynnością wykonaną przed zakończeniem treningu było odłączenie internetu. Na jeden dzień. Ten jeden dzień spędźmy razem bez świata zewnętrznego, otoczeni naturą i nami samymi. Zachłyśnijmy się sobą. Na nowo i jeszcze mocniej niż do tej pory. Niech zawładnie nami magia.